Bij twijfel? Blijf re-integreren!

Ad van Lieshout is gespecialiseerd in sociale zekerheid. Hij adviseert werkgevers bij problematiek rond arbeidsongeschiktheid en doet bezwaar & beroepszaken tegen WIA beslissingen door het UWV. Ad schrijft met regelmaat over zijn ervaringen met het UWV.

Werkgevers zijn het vaak niet met het UWV eens als er na twee jaar ziekte een loonsanctie volgt. Zo ook de verzekeraar waarvoor Herman al bijna twintig jaar werkzaam was.

Loyale Herman worstelde al langer met psychische klachten, maar werken lukte met veel moeite nog steeds. Uiteindelijk zorgden meerdere life events kort achter elkaar alsnog voor langdurige uitval.

Spanning en onzekerheid

Tijdens de eerste twee ziektejaren is er weinig contact met de werkgever van Herman, terwijl ook het contact met de bedrijfsarts op één hand te tellen was.

Pas later – tijdens de WIA-aanvraag – kwam er beweging op gang. Kennelijk omdat de WIA formulieren ingevuld moesten worden. In die fase nam bij Herman de spanning en onzekerheid toe en vroeg hij ons om ondersteuning bij het komend traject.

Terugkeer in huidige functie

Herman zelf bleek vooral bezig te zijn geweest met het zoeken van juiste hulp, het doorlopen van trajecten bij hulpverleners en was vrij recent gestart met een nieuwe therapie. Die leek aan te slaan, maar het effect liet nog op zich wachten.

Het re-integratiedoel voor Herman was steeds terugkeer in de huidige functie en dat was reden om het tweede spoor niet op te starten.

Maar ineens werd terugkeer eigen werk niet meer haalbaar geacht en dat gaf Herman het gevoel er bij in te zullen schieten. Extra zorgen en twijfels hielpen bepaald niet bij Hermans verdere herstel.

Benutbare mogelijkheden

Ons viel op, dat de bedrijfsarts meerdere malen aangaf geen benutbare mogelijkheden te zien, waardoor re-integratie niet mogelijk zou zijn. Maar een deugdelijke onderbouwing voor die conclusie bleek verder niet uit de stukken.

Frappant was dat de bedrijfsarts in de probleem-analyse schreef, dat niet voldaan werd aan de criteria voor geen benutbare mogelijkheden (GBM), de criteria die zijn vastgelegd in het Schattingsbesluit.

Re-integratie is volgens het schattingsbesluit niet mogelijk bij:
1. langdurige opname in ziekenhuis of Wlz-instelling
2. langdurige bedlegerigheid
3. lichamelijke niet-zelfredzaamheid, ADL-afhankelijk zijn
4. psychische niet-zelfredzaamheid door ernstige psychiatrische stoornis

Feitelijk komt het er op neer, dat mensen die voldoen aan de GBM criteria – gezien de ernst van hun problematiek – niet meer zelfstandig kunnen optreden. Er moet dus flink wat aan de hand zijn.

Gelukkig was dat bij Herman niet het geval, waardoor het niet inzetten van re-integratie een loonsanctie voorspelbaar maakte.

Die vroegtijdige wetenschap bracht bij Herman meer rust in de aanloop naar de beoordeling door UWV. De voorspelde loonsanctie kwam er ook.

Vinger aan de pols

Dit praktijkvoorbeeld toont aan, hoe belangrijk het is voor werkgevers om deskundig geadviseerd te worden. Maar het laat ook zien, dat werkgevers – die verantwoordelijk zijn – zelf altijd de vinger aan de pols moeten houden.

Saillant was dat deze sanctie werd opgelegd aan een verzekeringsmaatschappij die zich in de markt aanprijst als specialist op gebied van o.a. verzuimverzekeringen en re-integratie. Ook die dus!

Voor Herman betekende de verlengde loondoorbetaling meer tijd, meer kans op herstel en daarmee ook een kans op een stabielere terugkeer in het werkproces.