Info verslaving – deel 1
Het kan u niet ontgaan zijn dat we heel veel informatie tot ons krijgen. Zag in een ver verleden de jager-verzamelaar de grashalmen wuiven en her en der een rookpluimpje aan de horizon, wij – moderne mensen – zien en horen wel iets meer dan een kar voorbij ratelen of de buurman die de koeien melkt.
Beste lezers, ik wens jullie een heel fijn 2014 toe! Dank aan diegenen die mijn columns hebben gelezen en ook aan diegenen die dat niet deden: dank voor het bewust niet lezen van mijn columns.
Ik twijfel of ik door moet gaan met het schrijven van columns. Er is al zoveel informatie, zoveel dat het soms je hoofd uit barst…
Toch ga ik door, want 2014 is het jaar van de selectieve informatie. Niks jaar van de Winterspelen of iets anders tijdelijks. Ik verwacht dat alle volgende twintig jaren in het teken zullen staan van selectieve informatie. En laat ík daar nu juist heel goed in zijn!
Stiekem wordt er wel eens gevraagd of we zoveel informatie aankunnen. We hebben weliswaar een grote flexibele computer in ons hoofd zitten, maar ook die heeft zijn grenzen. Ik zeg niet dat je burn-out raakt van veel informatie, maar ik sluit dat ook niet uit.
Informatie is wel degelijk verslavend. De meeste informatie komt via een beeldscherm op telefoon, pad of laptop binnen. De beloning is groot, telkens weer een scherm dat oplicht en je een moment het gevoel geeft deel te nemen aan iets veel groters. Elke score van een afgehandeld scherm – een vraag, iets lezen, een reactie, een like – geeft in onze hersenen een orgasmetje.
De keerzijde zijn de negatieve mails, de nog af te handelen dwingende zaken. Deze kunnen depressieve gevoelens veroorzaken, die vast wel kunnen leiden tot burn-out. Die ellendige gevoelens lijken alleen maar te kunnen worden opgelost door alle schermen wél af te handelen.
Ik denk dat info verslaving een miskend fenomeen is. Feitelijk is 80 procent van alle mensen tussen de 3 en 70 jaar verslaafd. We vinden het alleen normaal. En verslaving is pas erg, als “we” er last van hebben. Denk aan nog niet zo lang geleden, toen het volslagen normaal was als je rookte.
Als 80 procent verslaafd is, heeft 80 procent er geen last van. Totdat de verslaving zijn tol gaat eisen. Ik weet niet wat de tol is, dat zeg ik eerlijk, maar als bedrijfsarts heb ik geleerd dat je ziekten – nou ja ziekte, noem het een maatschappelijk “iets”, geen ziekte alsjeblieft, deze geaccepteerde verslaving dus – moet voorkomen.
En dat doe je mijns inziens het best door selectief informatie tot je te nemen. Maar hoe doe je dat?
Regel 1: jij bepaalt wat je wilt lezen/horen/proeven
De meest logische, maar tegelijk ook de meest lastige regel. Want, ga je nu niet heel veel onmisbare informatie missen?
Het antwoord hierop is kort: nee, meer dan 80 procent van de informatie is zinloos en dan druk ik mij nog voorzichtig uit! Sterker: 80 procent van de informatie is er alleen maar ten behoeve van je verslaving.
Regel 2: bepaal welke 20 procent informatie zinvol is voor jou
Nou, ga daar maar eens rustig over nadenken. Scherm uit. Pak bijvoorbeeld eens een notitieblok!
Regel 3: schrap 80 procent van de informatie
Wat een rust. Eerst wel even afkicken. Cold Turkey kan, maar is zwaar. Stapsgewijs afbouwen is gemakkelijker, maar vereist wel discipline, want de verslavingsroep is sterk.
U voelt de rust al tot u komen. Wat heerlijk hè en wat houdt u een tijd over, ik schat in 80 procent? En wat gaat u daarmee doen? Juist, werk genereren. Daarover meer in mijn volgende column.
Speciaal voor u een selectie:
- 80 procent van alle informatie is voor u zinloos
- Verslaving is fijn, tenzij…
- U houdt 80 procent van uw tijd over
Tags
Deel dit artikel
