Hoe ver reikt de loonsanctie bij weigering passend werk?

Niet alle wetsbepalingen zijn even helder. Een goed voorbeeld daarvan is de loonsanctie die een werkgever kan opleggen aan een werknemer die weigert passend werk te verrichten.

Twee kantonrechters hebben ieder een andere mening over de reikwijdte van de loonsanctie. De vraag is of de loonsanctie alleen ziet op de uren die de werknemer weigert passend werk te verrichten, of op het volledige loon.

Kantonrechter Amsterdam

De kantonrechter te Amsterdam beantwoordt die vraag als volgt: Artikel 7:629 lid 3 BW noemt zes situaties waarin geen recht op loon bestaat tijdens ziekte, waaronder de loonsanctie. In vijf gevallen begint de tekst met “Voor de tijd gedurende welke …”. Met het woord “tijd” wordt telkens bedoeld de periode waarin een bepaald omschreven gedrag van de werknemer plaatsvindt.

De tekst van lid 3 sub c kan ook anders geïnterpreteerd worden, maar dan geef je in één van de vijf gevallen een andere uitleg aan het woord “tijd”. Daarnaast frustreert een werknemer die passend werk weigert, zijn re-integratie. Daardoor wordt de verplichting van de werkgever om loon door te betalen tijdens ziekte verlengd.

De kantonrechter oordeelt dat de loonsanctie ziet op het volledige loon.

Kantonrechter Enschede

De kantonrechter te Enschede oordeelt echter anders. De loonsanctie ziet volgens deze rechter alleen op de uren gedurende welke de werknemer niet werkt maar daartoe wel in staat is.

De loonsanctie dient naar het oordeel van de kantonrechter zo begrepen te worden, dat een werknemer aanspraak houdt op (in dit geval) 100 procent van het loon over de tijd waarvoor zij niet in staat is (passend) werk te verrichten.

Conclusie

De achterliggende gedachte bij de loonsanctie is het bevorderen van de re-integratie van de werknemer. Indien een werknemer zijn passende arbeid weigert, dan bevordert hij zijn re-integratie niet.

Op basis van de wettekst en de toelichting in de wetshistorie is de hoofdregel, dat de loonsanctie ziet op het volledige loon. Dat vindt ook bevestiging in de literatuur. Maar zoals natuurlijk wel vaker voorkomt, is de jurisprudentie verdeeld.

Bron: Voorzieningenrechter kantonrechter Amsterdam d.d. 12 november 2012, JAR 2012/280; Voorzieningenrechter kantonrechter Enschede d.d. 12 november 2012, JAR 2012/281