Zelfmanagement begint in de baarmoeder

DI. Het idee lijkt zo logisch: zorg nu dat je gedurende je werkbare leven optimaal inzetbaar, mobiel, vitaal en productief blijft. Volstrekt logisch toch, wie wil dat nu niet? Een absolute win-win!

Want, achter deze prachtige woorden gloren nog andere fraaie horizonten: altijd werk, een prima inkomen, tevredenheid alom, productief, gezond en vitaal, een leuk leven, voldoende tijd om te relaxen, altijd bezig en ook nog gelukkig!

En wat is je werkbare leven? Dat is allang niet meer van zestien tot vijfenzestig. Dat is van één tot overlijden.

Het eerste jaar is er nu nog tijd voor niet-werken, er is immers (nog) geen pre-peuterspeelzaal. Daarna begint de reis naar het einde van de werkbare tijd. En waarom ook niet?

Natuurlijk overdrijf ik. Hoewel? Ik voorspel dat zelfmanagement de nieuwe heilige graal van het arbeidersbestaan wordt. Zelf je leven managen. Dat begint straks in de baarmoeder.

Al veel langer is bekend dat opleiden en scholing het beste is voor iedereen. Voor werkgever en voor werknemer. Voor productie en gezondheid. Een leven lang leren.

Ook dit begint in de baarmoeder en vanaf twee jaar volgt het kind zijn weg in het twee- of drietalig I-pad onderwijs en gaat door tot het zelf leren maken van zijn of haar eigen maatwerk ecologische lijkkist of urn.

Vergrijzing is de aanleiding geweest om te kijken naar werk (en pensioenpremie): is het werk niet te zwaar voor die oudjes en kunnen ze het wel bijbenen?

Er volgde leeftijdsbewust personeelsbeleid. Dit begint – u raadt het al – in de baarmoeder: al jaren worden we gevolgd door consultatiebureaus en wie kent niet de groeicurven van uw kind?

Natuurlijk kan een peuter geen huizen bouwen, maar hij of zij kan wel met lego bouwen. Lego bouwen is een zeer belangrijke les in geometrie en een les die iedereen moet leren: innovatie is ook niet alles, de steentjes zijn immers al veertig jaar dezelfde. Het uiterlijk bepaalt alles, dat is de les (Apple!).

En zo leert de mens voort, steeds minder snel overigens, want na je 45ste is het leervermogen er bij de meesten wel aardig uit.

De robotisering en technologisering is een zegen én een bedreiging. Maar iedereen weet dat het toch gaat gebeuren. Automatisering zou ons kunnen helpen om naar een 4-urige werkweek te gaan (laat die robots maar hard werken!). Maar nee, we moeten meer en langer gaan werken!

Dat begint – inderdaad – al in de baarmoeder. Ik zie voor me: Zumba voor ongeborenen, DNA repair kits per infuus en intra-uterine lipfillers.

Na de (kunstmatige) geboorte is er de I-pad pre-peuterschool. Raar genoeg leert niet iedereen programmeren. Soft skills zijn uit, techno skills zijn in. Zelfs in Botswana is een tekort aan techneuten.

Toch zal het kunnen begrijpen van de interactie tussen mens en machine de belangrijkste skill worden die wij moeten beheersen.

Maar er is meer. Tot nu toe faciliteert de omgeving de groei en ontwikkeling van de arbeider in wording. De moeder zorgt voor het kind, de school biedt onderwijs, de werkgever zorgt voor werk, geld en doorgroeimogelijkheden, elk jaar opslag en oude-lullen-dagen.

Waar is toch de inzet en de verantwoordelijkheid van de arbeider (in spe) zelf! Waarom stopt die met het afsluiten van een hypotheek, het tekenen van een contract en het prikken van de klok? Waarom zou je die nicotine van je rokende moeder nog accepteren? Filteren die toxische stoffen of in een andere baarmoeder verder groeien.

Accepteer niet de pre-peuterspeelzaal om de hoek, zoek er eentje waar multiculti en multilinguaal onderwijs plaatsvindt met bewezen maximaal resultaat.

Kies alleen die middelbare school die weet hoe ze jouw manier van leren gaan stimuleren en versterken. Kies voor hoger onderwijs dat jóu iets leert in plaats van banen creëert. En…kies werk dat bij je blijft passen.

Maak een levensplan en evalueer dit elk jaar. Elk plan heeft een aantal speerpunten onder meer op het gebied van onderwijs, werk, geluk, gezondheid, sociaal, seks en voortplanting plus geld.

Bij elke sollicitatie of andere contractafspraak, of bij sociale interacties die langer gaan duren, worden de wederzijdse levensplannen tegen elkaar gelegd en vergeleken. Matchen ze niet goed, dan is de keuze helder: wegwezen en verder kijken. Tinder 4.0

Bedrijven hebben al jaarplannen en verslagen. Waarom niet elk individu ook?

Zelfmanagement, ik ben best bereid u daarmee te helpen.

(Noot: Een arbeider is – voor alle duidelijkheid – niet de ‘oude’ arbeider, die van de vakbond, het is de RESULT, zie mijn vorige column, de Resultaatverantwoordelijke.)