Weg met het regelwoud!

Deze week reageerde het kabinet naar de Tweede Kamer op het advies van de SER over de (toekomst van de) bedrijfsgezondheidszorg.

Zoals we allemaal weten was het SER advies prettig verdeeld en de regering betreurt dat natuurlijk, maar laat meteen weten dat daarom geen al te druistige plannen te verwachten zijn! Mooi!

Er bestaat namelijk een hardnekkig geloof in de maakbaarheid van de samenleving. Van welke pluimage dan ook, zeker politici denken dat alleen de gedachte aan regels alleen al zichtbare en positieve veranderingen teweeg brengt in uw persoonlijke leven.

Kijk eens naar de terreurdreiging: code rood en u bent veilig. Meer geld naar de inlichtingendienst (lees: NSA) en een aanslag bij uw supermarkt om de hoek wordt verijdeld. Meer Kalasjnikovs bij de politie en geen bommenlegger krijgt ook maar de kans.

De economie: alle (bescheiden) groei die we nu hebben, komt voor 99 procent voort uit omstandigheden waar het kabinet niets mee van doen heeft: de eurokoers, de olieprijs en de VS economie. Bij verkiezingen zou de keuze dan ook moeten zijn: welke partij durft toe te geven dat zij er weinig toe doet?

Maar dit terzijde. Hoewel, in ‘Arboland’ is het niet anders. Veel geld is in arbocatalogi gaan zitten. Hoeveel werkgevers gebruiken die? Poortwachter is ook zo’n voorbeeld van goede intenties die gemuteerd zijn tot een dichtgeslagen regelwoud.

Schep kaders, maar regel niet teveel. Leg een duidelijk verhaal neer, stimuleer positief, handhaaf streng maar rechtvaardig.

Dus, ik ben tevreden over het kabinet als het gaat om de intenties en acties met betrekking tot de bedrijfsgezondheidszorg: niet teveel veranderen, de kaders weer wat scherper neerzetten, beter handhaven en oh ja, de OR meer zeggenschap.

Vakbonden, please niet teveel willen nu, want dan komen er weer heel veel regeltjes! Laat de spelers in het veld, de werkgever en de werknemers, de dienstverleners met elkaar stoeien: het zijn tenslotte net volwassen mensen die zelf ook kunnen nadenken.

Uiteindelijk zal de bedrijfsgezondheidszorg zelf moeten (blijven) aantonen dat we – excusez mijn coachspeak – “toegevoegde waarde” hebben.

Vanuit de politiek lijkt er duidelijke steun te zijn voor een bedrijfsgezondheidszorg voor iedereen, met speciale aandacht voor de brede knowhow van de bedrijfsarts.

Des te vreemder is het dan dat er geen opleidingsfonds is voor bedrijfsartsen. Of verwacht Den Haag dat bedrijfsartsen doorwerken tot hun 75ste? En ach, waarom ook niet? Als iemand weet hoe hij duurzaam inzetbaar is, is het wel de bedrijfsarts.

Even serieus, de vergrijzing slaat in ons vak hard toe. Er zijn straks te weinig bedrijfsartsen. Er zijn genoeg chirurgen en huisartsen. Waarom betaalt de overheid de opleiding van de laatsten wel, maar van de eersten niet? Dat zou ik nou wel gaan regelen!