Verzuim en een gestolen fototoestel

U gaat op vakantie naar het buitenland. Tijdens de vakantie wordt uw fototoestel gestolen. Balen natuurlijk, maar gelukkig heeft u een reisverzekering afgesloten bij uw verzekeraar. Vanuit het buitenland belt u uw verzekeraar en meldt telefonisch uw schade.

Om de waarde van het gestolen fototoestel terug te krijgen van uw verzekeraar, zult u drie dingen moeten doen: aangifte bij de plaatselijke politie, een schadeformulier invullen waar onder andere de toedracht op wordt vermeld en u dient een aankoopnota te overleggen waarop het aankoopbedrag en de aanschafdatum staan.

Op zich logisch zou u kunnen zeggen en wellicht heeft u dit in de praktijk al eens meegemaakt. De verzekeraar beoordeelt vervolgens de rechtmatigheid van uw claim.

Dit wordt gedaan om te voldoen aan de polisvoorwaarden, de interne voorschriften van de verzekeraar en om te bezien of u geen fraude pleegt. Pas nadat alle feiten gecontroleerd en akkoord bevonden zijn, krijgt u uw schade uitgekeerd.

De gelijkenis met het melden van een ongeplande afwezigheid vanwege ziekte lijkt wellicht in eerste instantie niet aanwezig, maar zij is groter dan u denkt. Sterker nog, het proces is eigenlijk hetzelfde.

1. Ten eerste is er sprake van een schade-oorzaak: de werknemer heeft lichamelijke of psychische schade door een voorval in de privé- of werksfeer.
2. Ten tweede is er sprake van schade: de werknemer wil een schade-uitkering van zijn werkgever krijgen door het loon doorbetaald te krijgen bij ziekte.
3. Ten derde is er sprake van een schadebedrag: de werknemer wil zijn loon voor een bepaalde duur doorbetaald krijgen.
4. Ten vierde neemt de schadebehandelaar – de leidinggevende – de schade in behandeling en bekijkt conform de polisvoorwaarden – het verzuimreglement – of er dekking is en bepaalt vervolgens of de schade ook wordt uitgekeerd.

Tot zover gaat de gelijkenis met de diefstal van het fototoestel één op één op. Maar in de praktijk wordt er zo niet gekeken naar een verzuimmelding. En dat is zonde, want er worden zoveel kansen gemist om effectiever met verzuim om te gaan. In Nederland is het veelal nog gebruikelijk dat de werknemer zich ziek meldt zonder schadeformulier en zonder bonnetje.

Hij verstrekt nauwelijks informatie en verwacht wel dat zijn werkgever ‘eventjes’ zijn loon doorbetaalt. Als de leidinggevende hier “ja” op zegt, dan is dat in beginsel gelijk voor een periode van maximaal twee jaar.

Op zich is dat vreemd. Niet alleen omdat er een claim wordt ingediend op een interne ‘polis’ van de werkgever zonder nadere toelichting, maar ook dat de leidinggevende als schadebehandelaar in strijd met de polisvoorwaarden hier “ja” op zegt.

Want het interne verzuimreglement, de cao (indien van toepassing) en het Burgerlijk Wetboek (boek 7) als moeder der reglementen, zeggen wat anders…

Als de schadebehandelaar van een verzekeraar zonder informatie een claim toekent, is er sprake van fraude. In analogie met de leidinggevende als schadebehandelaar, pleegt de leidinggevende dus ook fraude als er zonder noemenswaardige informatie een claim wordt toegekend.

De leidinggevende zou zich meer bewust moeten zijn van zijn rol als schadebehandelaar, waarbij hij of zij gerechtigd, zelfs verplicht, is om meer gerichte informatie op te vragen aan de werknemer als claimant.