Schuldsanering anno 2014: scheiden van schapen en bokken

Werkgevers zullen het ook steeds meer meemaken: werknemers die – ondanks schulden, loonbeslagen en heel veel ellende – niet in aanmerking komen voor schuldhulpverlening. Dus helpt familie Van der Bok zichzelf, met alle gevolgen van dien.

In 2013 zijn 10 procent minder mensen toegelaten tot de wettelijke schuldsanering dan in 2012, meldt het CBS. Dat komt doordat er strengere eisen worden gesteld aan mensen die gebruik willen maken van de saneringsregeling.” Zo luidde recente berichtgeving.

Het zou ook eens wat moeten kosten! Jaren geleden werd de WSNP (Wet schuldsanering natuurlijke personen) in het leven geroepen om mensen niet meer (alleen maar) failliet te laten gaan, maar om ze een nieuwe kans te geven. Heel goed!

Echter, sinds juli 2012 is er een nieuwe wet: de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening. Gebracht als ware dit dé verbetering die schuldhulpverlenend Nederland nodig had. Dit blijkt het toch niet te zijn…

Ik kan me voorstellen dat het allemaal wat goedkoper moet. Als ik zie dat mensen soms willens en wetens tonnen schuld maken en daar de samenleving voor op laten draaien, tja, dan ben ik er voor dat er wat drastisch gebeurt om hier paal en perk aan te stellen.

“Zoek het zelf maar uit”, zegt de gemeente, “wij kunnen u helaas niet helpen”

Maar wat ik nu meekrijg van veel gemeenten is dat men bij de voordeur al de schapen van de bokken scheidt. Waarom? Omdat de bokken te duur zijn, die leveren niet zoveel op. Ze zorgen alleen maar voor werk, dat weer bekostigd moet worden vanuit de gemeente en daar heeft die gemeente gewoonweg geen geld meer voor. De zak met geld die zij voorheen kregen uit Den Haag is namelijk een stuk lichter geworden.

Ook leveren die bokken alleen maar ellende op voor de gemeente, omdat de gemeente vooral op tijd moet werken en op tijd moet leveren, anders krijgen ze een boete. En boetes kosten over het algemeen ook weer geld en een slecht naam op de koop toe.

Komt daar nog bij dat er geen uniformiteit is in de benadering van mensen met schulden. Er zijn 403 gemeenten in Nederland en 403 verschillende manieren van intake en behandeling.

Als ik dit hoor, dan denk ik: “Goh, waar is die nobele instelling van weleer gebleven? Die van die nieuwe kans?” Als mensen tegenwoordig wat meer problemen hebben dan gemiddeld, iets wat we tegenwoordig aan de lopende band zien, dan moeten ze eerst langs bijvoorbeeld de maatschappelijk werkster, meestal een deerne van 23 die het allemaal heel goed weet… de goeden daargelaten, rol niet allemaal tegelijk over me heen! Zoek het zelf maar uit, zegt de gemeente in feite. Wij kunnen u helaas niet helpen.

Als men dan na – als je geluk hebt – enige maanden “gezond” wordt bevonden, dan kan eindelijk de daadwerkelijke aanmelding voor schuldhulpverlening in werking gaan. De vertragingstactieken zijn vervolgens niet van de lucht, eerst een aanmeldgesprek, dan een inventarisatiegesprek, een intakegesprek, men babbelt maar door.

Ondertussen moet je het zelf maar uitzoeken en blijven de loonbeslagen bij de werkgever gewoon binnenkomen. Aan de schulden wordt in die tijd niets gedaan, dat loopt gewoon door, zo ook de ontruimingen en de inboedelverkoop.

Ergo, heb je schulden en een zogenaamd rugzakje dan…, touch luck, gaat u niet langs “start”, maar rechtstreeks naar “af”. Eerst praten en meeveren voor je hulp krijgt. Wie gelooft daarin? Ikke niet. Het betekent gewoonweg dat veel mensen aan de zijlijn blijven staan, ze worden niet geholpen en raken alles kwijt.

En dat geldt ook voor mensen met kleine kinderen. Die vind ik persoonlijk altijd het meest triest. Zij kunnen er niets aan doen, staan aan de zijlijn toe te kijken. Hun ouders hebben problemen gemaakt en zij moeten er vooral onder lijden.

Om nog maar niet te spreken over de bokkensprongen die deze mensen mogelijk gaan maken. Meer criminaliteit bijvoorbeeld, meer zwart werken, meer zwervende gezinnen, meer overvallen, meer diefstallen, meer koper van het spoor, meer bronzen beelden weg, meer winkeldiefstal?  Je wilt je kinderen toch te eten geven, of ben ik nou gek?

Gaan we dit in de toekomst meer en meer meemaken? De familie Van der Bok die niet te helpen is en zichzelf dan maar helpt? Is dat de oplossing? Minder mensen in de schuldhulp in 2013? Nu weet u waarom.

Deel dit artikel