Robbert

Er zijn ook voor casemanagers krenten in de pap. Robbert is zo’n krent. In de pap wel te verstaan.

Robbert is een middel manager bij een bedrijf, dat door de financiële crisis (kunt u de term nog horen?) en de branche waarin hij werkzaam is, sterk onder druk heeft gestaan de afgelopen jaren.

Tegenvallende inkomsten, weglopende klanten, een snoeiharde concurrentie en een niet optimaal geleid bedrijf vielen hem ten deel.

Robbert is een man die zichzelf omschrijft als een doorzetter, een niet-opgever. Hij heeft eerder voor hete vuren gestaan en zich daar prima, zonder kleerscheuren, doorheen geloodst.

En ineens, nadat zijn baas voor de zoveelste keer had aangegeven dat zijn afdeling anders moest worden gemanaged en ook zijn functioneren erbij werd betrokken, brak er iets. Wat hij nooit voor mogelijk had gehouden gebeurde: hij sliep niet meer, lag ’s nachts te malen, kreeg lichamelijk klachten, had sterke concentratieproblemen en thuis een kort lontje. Hij viel ten onrechte uit tegen vrouw en kinderen en was onhebbelijk. Hij herkende zichzelf niet meer terug! En boven alles voelde hij zich doodongelukkig.

Robbert en ik kennen elkaar al wat langer. Ik had hem als casemanager diverse malen bijgestaan bij het ziekteverzuim op zijn afdeling. Robbert verzocht me om te praten. Hij wilde gecoacht worden. Zijn baas stemde hiermee in. We kregen samen vijf gesprekken om Robbert te begeleiden.

Tegenover me zat een boom van een man die zich als een muisje zo klein voelde. Die in eerste instantie zijn omgeving de schuld gaf van wat er was gebeurd. Maar naarmate zijn eigen inzicht toenam, begon hij zichzelf en zijn omgeving in perspectief te zien. En dat was het moment dat hij verantwoordelijkheid nam.

Tegenover me zat een boom van een man die zich voelde als een klein muisje

Hij schampte langs het randje van een groot arbeidsconflict met zijn werkgever, toen hij besloot om niet meer terug te keren en – gecoacht en wel – een ander pad te willen bewandelen.

Hij nam afscheid van zijn werkgever – dat viel niet mee! – zijn vrouw ging een dag extra werken, en Robbert liet zijn angsten (u kent ze allemaal wel: huis, hypotheek en studerende kinderen) voor wat ze waren. Robbert maakte de volgende stap: hij ging dromen. Over wat hij wilde en zou kunnen gaan doen.

En zo ging hij aan de slag. Om erachter te komen dat hij een hele andere carrière voor zichzelf wenste. Hij verzon een vakantieconcept en vond een financier om dit te bewerkstelligen. En laatst mailde hij mij de link van de site die hij binnenkort gaat lanceren.