Privacy? What the Beep!

Jaren geleden blogde ik al eens over privacy. Toen was al duidelijk dat alles op straat ligt en dat alles gehackt kan worden. In een verbeten strijdt tegen de rest van de wereld, proberen privacy- waakhonden u tegen u zelf te beschermen.

Er is ook een groep mensen en bedrijven die vinden dat er niet genoeg data heen en weer kunnen gaan. Deze zogenaamde BIG DATA aanhangers, verwachten juist uit deze BIG DATA alle heil voor onze toekomst .

Sluit alle informatie op elkaar aan, filter het slim en ziedaar, er is een medicijn geboren. In de roman “De Cirkel” van Dave Eggers – ook al eerder genoemd in een van mijn columns  op het onvolprezen BG magazine – is communicatie in de nabije (?) toekomst, niet voor niets een plicht.

Het is ongelooflijk hoeveel vertrouwelijke informatie op straat wordt gegooid

Privacy is in de praktijk voor weinig mensen een issue. Het is werkelijk ongelooflijk hoeveel vertrouwelijke informatie op straat wordt gegooid: van de kapper tot de verzekeraar, van de wachtkamer tot bij de borrel, iedereen praat over zijn ziekten, over zijn ellende en vooral over die van anderen.

Ook werknemers en werkgevers doen hartelijk mee met diagnoses, adviezen over herstelgedrag en adviezen over behandelingen. Voor velen is een ziekte van een ander een excuus om zijn eigen ervaringen op tafel te leggen, en die zijn vrijwel altijd proactief en positief: “Ik was snel weer op het werk! Sterker nog, ik werk altijd door!”

Niks privacy dus, totdat iemand anders er met jouw gegevens vandoor gaat en je er last van ondervindt. Wat is er vorig jaar gebeurd?

De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft in 2016 regels gemaakt voor communicatie rond ziekteverzuim, werkhervatting en de dossiervoering. Wat mag nog wel en wat niet meer.

Kort gezegd: geen enkel medisch woord, geen besluit over arbeidsmogelijkheden of herstelmelding, niets mag je noemen noch vastleggen. Alleen de bedrijfsarts mag en moet dat doen. Je mag niet meer vragen: “Lukt het om halve dagen licht werk te doen?” Maar wel: “Welke taak kun je uitvoeren?”

Laten we het mild zeggen: het lijkt nu onwerkbaar geworden. Moeten we nu alles weer bij de bedrijfsarts leggen en zijn we terug naar voor de Wet terugdringing ziekteverzuim in 1994, toen we besloten dat de bedrijfsverenigingen het verzuim ook niet konden beïnvloeden? En kijk… de eerste boetes vallen al, en die boetes zijn niet mals!

Moeten we nu alles weer bij de bedrijfsarts leggen?

Heel Nederland is druk bezig om een manier te vinden om wél te kunnen blijven communiceren rond de ziekmelding en re-integratie. We zijn slim zat en rond elke regel is wel een omweg te vinden, toch?

Maar hoe moeten we dan communiceren rond ziekmelding en re-integratie?
Ik heb er ook over nagedacht en enkele scenario’s doorgenomen. Als voorbeeld: een willekeurige ziekmelding door een mannelijke werknemer. Kijk u mee?

Scenario 1: niet meer communiceren

Zonder data-overdracht of zelfs gesproken woord, is er helemaal geen probleem. Geen hacks, geen lekken. Leidinggevende, er zit maar één ding op na de ziekmelding: accepteren, afwachten en een we-zien-wel-of-en-wanneer-hij-weer-op-zijn-werk-komt-houding.

Scenario 2: niet meer communiceren in woord of geschrift

Non verbaal communiceren is dan zeker een mogelijkheid. We kunnen immers door subtiele gebaren en gezichtsuitdrukkingen veel ‘zeggen’.

Een video-opname is dan handig voor in het dossier. Stelt u zich een medewerker voor die voor zijn laptop zit en duidelijk wil maken dat hij griep heeft en niet kan werken. De werkgever, ook achter zijn laptop, neemt het op en reageert ook met subtiele (h)erkenning. Medewerker steekt drie vingers op en de leidinggevende weet: over drie dagen is hij weer op zijn werk.

Leidinggevende, er zit maar één ding op na de ziekmelding: accepteren en afwachten

Scenario 3: communiceren in een andere taal

Niet Fins of zo, maar een taal die geschoond is van niet-toegestane woorden. Medische woorden, lichaamsdelen, diagnoses, herstelgedrag, % werkhervatting, het mag allemaal niet meer.

Voorbeeld: de man in kwestie heeft nu een gebroken middenhandsbeentje in zijn rechter (voorkeurs)hand. En laat hij op zijn werk nou net heel veel met zijn rechterhand moeten doen (verzin daar zelf maar een taak bij). Maar… van die hand, dat weet de leidinggevende niet – sterker nog – dat wíl ‘ie helemaal niet meer weten!

De man belt zich ziek bij zijn leidinggevende en begint te praten:

Werknemer: Ha Karel (= leidinggevende), ik heb vervelend nieuws, ik ben BEEP. Ik kan niet komen vandaag.
Ah Peter, dat is vervelend man, ik heb je zoals altijd BEEP.
Goed te horen Karel, niets aan te doen. Mijn beep BEEEP is BEEP. IK heb BEEP, vier weken. Ik kan zelfs niet meer BEEP.
Ok, ik snap het. Kun je nog Beep met BEEP?
Nee, daar kan ik niets mee. Ik ben totaal BEEP. Toch lastig hoor en ook wel BEEP
Zeker lastig, enig idee wanneer je weer BEEP bent?
Nee, ik denk acht Beep. Eerst nog Beep bij de BEEP. Over drie Beep.
Kun je nog Beep? `
Ja, dat zou wel lukken. Alleen ik kan niet BEEP BEEP, dus hoe kom ik daar?
Goede vraag, kan ik iets doen?
Ja, je kunt mij komen Beep.
OK, morgen?
Ja, tot morgen.

Een soort Chinees dus, waar elke nuance of klemtoon een verandering van betekenis is.

Scenario 3: een andere taal, maar dan beeldender

Voorbeeld: een man wil zich ziek melden, hij voelt zich slecht, ziek en beroerd.

Werknemer: Ha Karel, ik moet je wat vertellen. Het komt recht uit mijn BEEP. Ik zeg het je van man tot man. Mijn BEEP zegt, ik kom niet. Nee, ik hou niets achter de Beep. Mijn BEEP is zuiver. Mijn Beep zegt, ik ga, maar mijn BEEP vertelt me: ga niet. Een duivels dilemma.

Hé chill man, ik ken je als een BEEP mens. Je Beep staat bij mij buiten kijf. Je Beeps sieren je als BEEP.
Klopt Peter, goed dat je dat Beept, je moet ook wel Beep Beep zijn wil je dat niet door hebben. Het Beep Beep hoor, niet komen werken. Altijd ben ik de BEEP.

Kom op Karel, overspeel je Beep niet. Een gewaarschuwd Beep telt voor twee. Dus, ga Beep en Beep goed uit. Kan ik iets voor je Beep?
Nee, dank je, ik heb Truus al gebeld, zij zei nog: “beter een vogel in de Beep dan tien in de lucht”. Snapte niet wat ze bedoelde, maar goed.
Ik denk dat ze bedoelde: je hebt maar een Beep, daar moet je Beep mee om gaan.
Ah ja dat zal het zijn. Nou, we spreken.

Scenario 4: communiceren zonder ziekten, diagnoses en % werkhervatting

Het kan, we gaan het aan onze klanten leren. Als ze willen…