Plezier op het werk, u heeft er recht op!

Ik beschik in potentie over de ideale mix voor een burn-out: ambitieus, een harde werker en goed is nooit goed genoeg.

Om in terminologie vanuit de Voice Dialogue te spreken: ik heb een stevige Pusher, een meedogenloze Criticus en sterke Perfectionist.

Deze mix aan subpersonen kan tot gevaarlijke situaties leiden met de bekende burn-out tot gevolg. Dan komen mensen op dat dramatische punt terecht waarin ze vol schaamte voor zichzelf moeten erkennen dat het ideaal dat ze wilden bereiken niet bereikbaar is voor hen. Nadat ze hun plafond hebben bereikt, donderen ze in een mega zwart gat. Vermoeide helden.

Het gat schijnt diep te zijn. Ik heb zelfs eenmaal iemand in begeleiding gehad die er niet uit wilde komen. Veel te eng. Als een olifant in een porseleinen kast moest ik haar benaderen. Dat hield ze al vijf jaar vol. Bij iedereen. Ik ben niet zo’n kei in voorzichtige benaderingen en al snel verdween ze terug in haar hol. Volgens mij zit ze daar nog. Geen lol aan te beleven.

Het verbaast me nog steeds dat ik geen burn-out heb. Wanneer komt die dan?, denk ik wel eens. Maar ik ben bang dat ik er niet één ga krijgen, want ik ben in het bezit van een natuurlijk tegenwicht. Plezier.

Mijn credo is als het niet leuk is, maak ik het wel leuk. Ik vind zelfs dat ik er recht op heb. Tenminste dat roep ik wel eens tegen mijn zoon, wanneer hij zegt dat ik op moet houden zo idioot te doen. “Ik heb óók recht op plezier”, roep ik dan hard terug en ga bij voorkeur nog idioter doen. Het zou toch van de zotte zijn, dat jij als volwassene een beetje leuterig je dag door moet brengen terwijl je kind om mag vallen van het lachen. Dat is toch niet eerlijk!

In mijn coaching pas ik het ook toe. “Ik verveel me”, zei ik laatst tegen een zemelende cliënt en ging toen over een heel ander onderwerp praten. Het grappige is dat zo’n interventie nog eens effect heeft ook!

Dat recht op plezier mag best wel ver gaan. Je kunt het afdwingen als het ware. Het meenemen als onvoorwaardelijke eis in het werk. Het onder je primaire voorwaarden laten vallen. Persoonlijk is het zelfs mijn hoofddoel. In mijn trainingen begin ik er standaard mee. “Kijk”, zeg ik dan, “het gaat om mij, dat ík een leuke dag heb, dát is het belangrijkste. Gelukkig heb ik daar een doel voor jullie bij kunnen vinden. Maar het belangrijkste blijft plezier, voor mij en als het meevalt ook voor jullie.”

Je ziet mensen dan soms wel wat verbaasd reageren. Is die wel helemaal goed snik? Anderzijds zie ik ook een soort van bewondering of licht verlangen verschijnen, Dat zégt ze wel en het lijkt erop of ze het nog meent ook.

En ja beste lezer, ik meen het ook nog eens serieus. Want hoe zou ik het anders ooit vol kunnen houden, als ambitieus, hard werkend en kritisch persoon?

Ergens moet je tegenwicht weten te vinden tegen die energievreters, die killers. En plezier is het perfecte tegenwicht daartegen, die zelfs het drievoudige weegt van al die anderen.

Plezier: ook u heeft er recht op.