Een beetje dreiging kan geen kwaad

Keer op keer sta ik verbaasd over de verschillende maten waarmee binnen UWV gemeten wordt.

Zo is UWV er vaak als de kippen bij om anderen een sanctie op te leggen, terwijl ze zelf ook niet altijd even adequaat handelt. als het gaat om begeleiding bij bijvoorbeeld re-integratie.

Zieke arbeidskrachten zonder werkgever, die bijvoorbeeld ziek zijn geworden gedurende of na een tijdelijk of flexibel arbeidscontract, kunnen terecht bij UWV voor ziekengeld en begeleiding bij re-integratie.

UWV hoort er, binnen haar mogelijkheden, alles aan te doen om de herstellende arbeidskracht zo snel mogelijk weer aan het werk te krijgen en daarmee een beroep op verdere uitkeringsgelden te voorkomen. Dit is de theorie. De praktijk blijkt weerbarstiger…

De controle op die begeleiding vanuit UWV’s Ziektewet/arborol laat nogal eens te wensen over. Volgens mij is dit mede een verklaring voor de relatief hoge instroom van arbeidskrachten uit de Ziektewet in andere regelingen, waaronder de WIA. Dat is jammer en vreemd, want het kan ook anders.

Bij eigenrisicodragers voor de Ziektewet werkt het systeem bijvoorbeeld zo: de werkgever moet het ziekengeld gedurende de eerste 104 weken doorbetalen en is verantwoordelijk voor adequate begeleiding richting passend werk. Anders dan UWV blijken deze eigenrisicodragers vaak in staat zieke of gedeeltelijk arbeidsongeschikte medewerkers vlot richting ander werk te begeleiden.

Niet in de laatste plaats dankzij de RIV-toets; UWV controleert of een eigenrisicodrager Ziektewet – bijgestaan door een gekwalificeerde arbodienst – voldoende heeft gedaan om het re-integratieproces te bevorderen. Zo niet, dan moet de werkgever het ziekengeld nog maximaal een jaar langer doorbetalen.

Voordat u denkt dat die RIV-sanctie een papieren tijger is: dat is ‘ie zeker niet. UWV is ook bij de dossiers van eigenrisicodragers bijzonder oplettend. Exacte cijfers ken ik niet – ik weet ook niet of UWV deze cijfers paraat heeft – maar ik heb in mijn praktijk al een flink aantal RIV-sancties voorbij zien komen.

Mijn vraag is nu, wie controleert UWV? Welke instantie bekijkt of UWV zelf wel voldoende heeft bijgedragen aan de re-integratie van (tijdelijk) arbeidsongeschikten die haar zijn toevertrouwd? In mijn ogen verdient ook UWV zo nu en dan een RIV-sanctie. Al was het maar omdat alleen de dreiging van zo’n sanctie al veel teweeg kan brengen.